Kabanata 1

¹ Ang mga salita ng Tagapangaral, ang anak ni David, hari ng Herusalem.
      

       ²  “ Lahat ay walang kahulugan. Lahat ay walang

             saysay.”
       ³ Ano ba ang napapala ng tao sa kanyang 

            pag-tatrabaho na kanyang pinaghihirapan 

             sa ilalim ng araw?
      

       ⁴ Ang dating henerasyo’y naglalaho at may 

          panibagong dumadating;
        Ngunit ang mundo’y nariyan magpakailanman, 

           hindi nawawala.
      

      ⁵ Sisikat ang araw, tapos lulubog;
            tapos magmamadali pabalik ng silangan.
      

      ⁶ Yung hangin, umiihip papuntang timog,
           Tapos umiikot papuntang hilaga;
         Tuloy-tuloy lang sa pag-ikot,
             At heto muli para bumuo ng isa pa.
      

      ⁷ Ang tubig ng mga ilog, sa dagat ang bagsak
           Subalit ang dagat ay hindi napupuno;
        Kung saan nanggaling ang tubig ng mga ilog,
           doon ito’y bumabalik.
      

      ⁸ Ang lahat ng bagay, sa ilalim ng araw

            ay pare-pareho lang;
        kung titignan ng mabuti, walang pinagkaiba sa dati.
            Ang mga mata ng tao’y hindi 

               nakokontento sa nakikita,
        Ang mga tainga’y hindi nakokontento sa nadirinig.
      

       ⁹ Kung ano ang meron dati, yun rin ang 

             meron ngayon at bukas.
         Kung ano ang ginagawa ng mga tao dati

             ay siya ring ginagawa ngayon at gagawin bukas.
     

      Kung iisipin ng mabuti, wala naman talagang 

           bago sa lupang ibabaw;

        Wala talagang bagong nasasaksihan ang araw 

           mula sa itaas.
     

¹⁰ Sa totoo lang meron ba talaga tayong masasabing,

       “ Uy eto o, bago”?
      

     Ganyan na yan, dati pa! Nagawa na yan, dati pa!     

        Walang pinagbago

¹¹ Sa mata natin, oo nga’t bago. Ngunit pa’no natin 

        malalaman na dati pa iyan,

       Eh madalas ang kahapon ay nakakalimutan;
    At malamang makakalimutan ng mga taong 

        susunod pa sa atin

    ang ngayon at bukas na ipinagmamayabang natin

Ang Kalungkutang Hatid ng Karunungan

  

¹² Ako, ang Tagapangaral, ay hari ng buong Israel na nananahan sa Herusalem. ¹³ At parang araw na nakatitig sa baba, ako ay buong-pusong naghanap ng karunungan patungkol sa lahat ng nangyayari sa mundong ito.

Ang nakakapagod na trabahong ito (na ibinigay ng Diyos) ay pinili kong gawin. Nasa sa tao yun kung pipiliin ba nya itong gampanan o hindi.

¹⁴ At nakita ko ang lahat ng maaring mangyari sa mundo. At talagang ang lahat ay walang saysay. Para lang tayong naghahangad mahawakan ang hangin na parang kahon.
      

    ¹⁵ Wala tayong magagawa upang bigyang halaga 

           ang buhay na patungo sa wala.
      Dahil tayo nga’y nabubuhay sa wala, ang buhay ng  

           tao’y walang saysay.

 ¹⁶ At para hindi ako mabagabag sa mapait na katotohanang natuklasan ko, sinabi ko sa sarili ko,” Ako lang ang nakakamit ng pinakamataas na antas ng kaalaman at karunungan sa buong Herusalem.” 

 ¹⁷ Isinapuso ko ang pagsasaliksik para alamin ang ibig sabihin ng karunungan at ng kahangalan. Subalit maski ang pagsasaliksik ay para sa wala.
      

¹⁸ Dahil sa sobrang karunungan, 

        hatid ay sobrang kalungkutan,
    Mas lalo kang nakaka-alam sa katotohanan, 

       mas lalo ka lang masasaktan.

Some Notes:

• Life under the sun may connote living life without God, living life only for yourself, living life just like others who happen to exist in this plane of existence
• First chapter shows the monotony of life.
• Nature is monotonous. Human life is monotonous.
• There are really no significant difference with today’s generation from the generation before us. 
• The only difference is the lifestyle but not really life in general.
• For example, backstabbing is not something new. It has been done before and is still being continued now. We just do it in Twitter nowadays.
• If you feel that your life is monotonous, face it! That’s the harsh truth.
• Solomon, the author, sought for knowledge and wisdom. But sadly, he found out that doing so is in vain. The more he knew, the more he got hurt.
•  It hurts to know that his life has no meaning and has no purpose at all. It’s the same with ours in an earthly, natural perspective.
• So if you ever feel empty, do not fear, do not take your own life. What you feel is not really new. Solomon, the wisest human that ever lived, felt the same.
•   It just means your heart is in search for deeper meaning. Earthly blinds have been removed from your eyes. And wisdom is guiding you to eternity.